Rhododendrons
Een lang vervlogen liefde weergekeerd in tuinen.
De rhododendron is familie van de heide (Ericaceae) en met duizenden gecultiveerde soorten. Het zijn zuur-minnende planten.(PH 4,5-6,5)
Rhododendrons komen veelal in het wild in bergstreken en vochtige humus-rijke bos-omgevingen voor. Door veredeling zijn ze door de geschiedenis heen omgezet in prachtige hybriden en cultivars. De verscheidenheid aan bloemen-pracht is enorm.
De meeste soorten zijn echter geschikt voor half-schaduw (aan bos-randen met morgen- of avondzon), in zanderige humusrijke en vochtige bodem.
Andere zoals de Yakushimanum-hybriden, te herkennen aan de vilt-laag aan de onderzijde van de bladeren, deze dient om verdamping van de bladeren tegen te gaan, verdragen dan weeral een zonnige en drogere standplaats. Naar mijn ervaring is de bloeiperiode korter en zijn de kleuren veel scherper, andersom is de bloei dan wel weer rijkelijk. De meesten zijn volledig winterhard voor onze streken.
Hoeft niet gesnoeid te worden, enkel het uitbreken van uitgebloeide bloemen en eventueel een vorm-snoei na de bloei!
In het najaar of voorjaar een mulchlaag van bladeren en/of haksel-hout aan de voet van de struik aanbrengen voorkomt uitdroging van de wortels. Bij langdurige droogte de wortel-kluit tijdig een goede waterbeurt geven. Rododendrons houden erg van een regelmatige douchebeurt van het gebladerte. Als bemesting geef je een stikstof-arme voeding.(NPK 4-8-12) Organisch materiaal zoals compost of humus met een laag Ph-gehalte is zeker aan
te bevelen. In het najaar enkel magnesium en kalium geven (b.v.b. Patent-kali).
Sommige rhodo's gedragen zich twee-jarig, d.w.z. de bloei kan al eens een jaartje overslaan, andere laten vier à vijf
jaar op zich wachten voor ze beginnen(meer uitzonderlijke soorten), en dan opeens geven zij hun bloemenpracht ten toon.
Voor wie geduld heeft zeker de moeite waard! Bevraag je best bij een gespecialiseerde kweker. In de winter als de vorst zijn intrede doet met zeer lage temperaturen, krullen ze hun bladeren om tot buisjes, dit is ter voorkoming van uitdroging of verbranding.
Guy & Danielle
Een lang vervlogen liefde weergekeerd in tuinen.
De rhododendron is familie van de heide (Ericaceae) en met duizenden gecultiveerde soorten. Het zijn zuur-minnende planten.(PH 4,5-6,5)
Rhododendrons komen veelal in het wild in bergstreken en vochtige humus-rijke bos-omgevingen voor. Door veredeling zijn ze door de geschiedenis heen omgezet in prachtige hybriden en cultivars. De verscheidenheid aan bloemen-pracht is enorm.
De meeste soorten zijn echter geschikt voor half-schaduw (aan bos-randen met morgen- of avondzon), in zanderige humusrijke en vochtige bodem.
Andere zoals de Yakushimanum-hybriden, te herkennen aan de vilt-laag aan de onderzijde van de bladeren, deze dient om verdamping van de bladeren tegen te gaan, verdragen dan weeral een zonnige en drogere standplaats. Naar mijn ervaring is de bloeiperiode korter en zijn de kleuren veel scherper, andersom is de bloei dan wel weer rijkelijk. De meesten zijn volledig winterhard voor onze streken.
Hoeft niet gesnoeid te worden, enkel het uitbreken van uitgebloeide bloemen en eventueel een vorm-snoei na de bloei!
In het najaar of voorjaar een mulchlaag van bladeren en/of haksel-hout aan de voet van de struik aanbrengen voorkomt uitdroging van de wortels. Bij langdurige droogte de wortel-kluit tijdig een goede waterbeurt geven. Rododendrons houden erg van een regelmatige douchebeurt van het gebladerte. Als bemesting geef je een stikstof-arme voeding.(NPK 4-8-12) Organisch materiaal zoals compost of humus met een laag Ph-gehalte is zeker aan
te bevelen. In het najaar enkel magnesium en kalium geven (b.v.b. Patent-kali).
Sommige rhodo's gedragen zich twee-jarig, d.w.z. de bloei kan al eens een jaartje overslaan, andere laten vier à vijf
jaar op zich wachten voor ze beginnen(meer uitzonderlijke soorten), en dan opeens geven zij hun bloemenpracht ten toon.
Voor wie geduld heeft zeker de moeite waard! Bevraag je best bij een gespecialiseerde kweker. In de winter als de vorst zijn intrede doet met zeer lage temperaturen, krullen ze hun bladeren om tot buisjes, dit is ter voorkoming van uitdroging of verbranding.
Guy & Danielle